അറ്റം വളഞ്ഞ ഊന്നുവടി

മുന്‍പ്‌ ഇവിടെ ചെമ്മണ്‍ പാതകള്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുളളൂ, ഇപ്പോള്‍ ഈ ഗ്രാമത്തിലെ എല്ലാ ചെറുറോഡുകളും തോടുകളും ടാറിട്ട്‌ അല്ലെങ്കില്‍ സിമന്റിട്ട്‌ നല്ല ഭംഗിയാക്കിയിരിക്കുന്നു.
വളരെക്കുറച്ചു ദിവസത്തെ അവധിയേയുള്ളെങ്കില്‍ നാട്ടിന്‍ പുറത്തൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ ഗള്‍ഫുകാരന് അനുഭവപ്പെടുന്ന കുളിര്‍മ്മ പറഞ്ഞറിയിക്കുവാന്‍ വയ്യാ
ഈ റോഡിന്റെ അവസാനത്തിലുള്ള വയലിലാണ് ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ കാല്‍പ്പന്ത്‌ കളിച്ചിരുന്നത്‌.

വയല്‍ നികത്തി ആരോ ഒരു കൂറ്റന്‍ മണിമാളിക പണിതിരിക്കുന്നു. പടുകൂറ്റന്‍ ഇരുമ്പ്‌ ഗേറ്റിന്റെ മുന്‍പില്‍ ഞാനൊന്നു നിന്നു.
മുറ്റത്തൊരു കസേരയില്‍ ആരോ ഇരിപ്പുണ്ട്‌. വീടിന്റെ കാവല്‍‌ക്കാരനാണോ അതോ വീട്ടുകാരനാണോ ? അതോ രണ്ടുമാണോ ?

അത്‌ പൊടിയച്ചനാണ്.
“ പൊടിയച്ചാ സുഖമാണോ ? “ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു
“ അറിഞ്ഞിട്ടെന്നാ വേണം “ പൊടിയച്ചന്‍ അല്‌പം ദേഷ്യത്തിലാണ് ഒരു പക്ഷേ എന്നെ മനസ്സിലാകാഞ്ഞിട്ടായിരിക്കും.
“ പൊടിയച്ചാ ഞാന്‍ ഓടംവേലിലെ കോശിച്ചായന്റെ മൂന്നാമത്തെ മകന്‍ ബാജിയാ ” ഞാന്‍ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.
“ നീ ആരായാല്‍ എനിക്കെന്താ, നിന്നേ മാതിരി എനിക്കുമുണ്ടെടാ പിള്ളേര് നാലെണ്ണം അവര്‍ ചോദിക്കാറില്ല, പിന്നെ നീ ആരാ എന്റെ സുഖം അന്വേക്ഷിക്കാന്‍ “ പൊടിയച്ചന്‍ നല്ല ചൂടിലാണ്.
“ പൊടിയച്ചാ ഞാന്‍ വെറുതേ .....” ഞാന്‍ വിക്കി
“ അറിയാമെടാ വെറുതെയാ എല്ലാം വെറുതേ “
ഞാന്‍ പോകുവാനായി മുന്നോട്ടാഞ്ഞു, പൊടിയച്ചന്‍ തന്റെ കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ഊന്നുവടിയുടെ വളഞ്ഞ അറ്റം കൊണ്ട്‌ എന്റെ കഴുത്തില്‍ പിടിച്ചു.
“എനിക്കുമുണ്ടെടാ രണ്ടും രണ്ടും നാലു പിള്ളേര്‍, രണ്ടെണ്ണം ഗള്‍ഫിലും രണ്ടെണ്ണം അമേരിക്കയിലും “
ഞാന്‍ പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന്‌ അഞ്ഞൂറിന്റെ ഒരു നോട്ടെടുത്ത്‌ പൊടിയച്ചന്റെ കൈയ്യില്‍ കൊടുത്ത്‌ ഒന്ന്‌ അനുനയിപ്പിക്കാന്‍ നോക്കി.
രൂപാ എന്റെ മുഖത്തേക്ക്‌ വലിച്ചെറിഞ്ഞു, അറ്റം വളഞ്ഞ ഊന്നുവടികൊണ്ട്‌ എന്റെ തലയ്‌ക്കടിച്ചു. കുറേ ചെക്കുകള്‍ എടുത്ത്‌ കാണിച്ചുകൊണ്ട്‌ അലറി.
“ എന്റെ പട്ടിക്കു വേണമെടാ നിന്റെയൊക്കെ പണം, എനിക്ക്‌ കാശിന്റെ കുറവൊന്നുമില്ല, ഈ ചെക്കുകള്‍ കൊണ്ട്‌ എല്ലാമാസവും ഒന്നാം തീയതി ബാങ്കില്‍ ചെന്നാല്‍ പണം കിട്ടും, ആണ്‍‌മക്കടെ പ്രതിഫലം. “

അപ്പോഴേക്കും പൊടിയച്ചന്റെ അതേ പ്രായമുള്ള മൂന്നു നാലു പേര്‍ അടുത്തുകൂടി, എല്ലാവരുടേയും കൈയ്യില്‍ അറ്റം വളഞ്ഞ ഊന്നുവടിയുണ്ടായിരുന്നു.
“ ദേ... ഇവന്‍ എന്നോട്‌ സുഖമാണോന്ന്‌ ചോദിക്കാന്‍ വന്നതാ ഏതോ വഴിപോക്കന്‍ “ പൊടിയച്ചന്‍ എന്നെ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക്‌ പരിചയപ്പെടുത്തി.

പൊടിയച്ചന്റെ മുഖത്തുകണ്ട ഭാവം മറ്റുള്ളവരിലേക്കും പകരുന്നത്‌ ഞാന്‍ കണ്ടു.
ഞാന്‍ അവിടെ നിന്നും ഓടി. ആരോ ഒരാള്‍ ഒരു കല്ലെടുത്ത്‌ എറിഞ്ഞത്‌ എന്റെ പുറത്തുതന്നെകൊണ്ടു.

ഞാന്‍ ഓടി ഓടി എന്റെ വീടിന്റെ ഗെയിറ്റില്‍ എത്തി, ഗെയിറ്റ്‌ തുറന്നു തന്നത്‌ എന്റെ അപ്പനാണ്. ഹോ രക്ഷപെട്ടു.

ഈ നാട്ടിലെ വയസ്സന്മാരൊന്നും ശരിയല്ല. ഇനിയും ഞാനില്ല നാട്ടിന്‍ പുറത്തൂടെ നടക്കാന്‍.

എന്റെ ലീവ്` വളരെപ്പെട്ടെന്ന്‌ തീര്‍ന്നു. എയര്‍‌പോര്‍‌ട്ടിലേക്ക്‌ പോകാന്‍ കാറില്‍ കയറുന്നതിനു മുന്‍‌പ്‌ എല്ലാപ്രാവശ്യവും ചെയ്യുന്നതുപോലെ അടുത്ത രണ്ട്‌ വര്‍ഷത്തേക്കുള്ള പോസ്‌റ്റ്‌ ഡേറ്റഡ്‌ ചെക്കുകള്‍ അപ്പന്റെ കൈയ്യില്‍ കൊടുത്തപ്പോളാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്‌ അപ്പന്റെ കൈയ്യിലും അറ്റം വളഞ്ഞ ഊന്നുവടിയുണ്ടായിരുന്നു.

വഴിയാത്രയില്‍ മുഴുവന്‍ ഞാന്‍ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു!
പൊടിയച്ചന്റെ കൈയ്യിലിരുന്ന അതേ വടിയാണോ എന്റെ അപ്പന്റെയും കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്നത്‌.
നാട്ടില്‍ ഇപ്പോള്‍ എല്ലാ വയസ്സന്മാരുടേയും കൈയ്യില്‍ അറ്റം വളഞ്ഞ ഊന്നുവടി ഉണ്ടാകുമോ ?